Η νύχτα κρέμασε τα ντουφέκια της πάνω στους τοίχους του
γαλαξία· κι εγώ αφήνω το πάθος μου να περισπάται ορμέμφυτο και καλά ζυγισμένο
Ανάμεσα σε άστρα και καλόγνωμο αεράκι.
Ποιος άλλος είναι πιο ερωτευμένος απόψε που η μελαγχολία μου
δεν έχει σημασία;
Ακολουθώ την μορφή σου κορίτσι, αναγνώθω την καρδιά σου και
είναι
σαν από παλιά να σε ξέρω.
Όλα στέκονται μετέωρα μες το μυαλό μου
Και
Ξεκάθαρη
Είναι μόνο η αγάπη.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου