Το τοπίο είναι βραχνό, λεόντειο που ακουμπά το μάγουλο της γης
Και διασπαθίζει το φως και φιλοδοξεί να γίνει ένα παραμύθι
μεγεθυμένο
Που χωρά τον εγωισμό μας και την φιλαυτία του όντος.
Στην κόψη του ορίζοντα εμμένει το σούρουπο να είναι μια
θεατρική σκηνή παρακμασμένη-
Είσαι εδώ και είμαι εδώ που τελαλίζει το βράδυ ερωτικές
εικασίες
Και σμίγουν οι σκέψεις μας στο υπερπέραν των θαυμάτων που
δεν κατανοήσαμε.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου