Το φεγγάρι πλέει πρίμα κατά τα μέρη του πόθου σου,

Εγκλωβίζω το ζεστό σύννεφό σου μέσα στο στήθος μου,
Το φεγγάρι πλέει πρίμα κατά τα μέρη του πόθου σου,
Οι ταξιαρχίες της νύχτας ρίχνονται στον πόλεμο της μελαγχολίας
Και ο ουρανός, γαλανίζει και σφάζει.

Κερδίζω σιωπές που σε περιέχουνε,
Οι αποταμιεύσεις μου είσαι εσύ,
Και την γλώσσα αναποδογυρίζω και τα αποστεωμένα
λεξιλόγια προκειμένου να πω
την ροή σου φυσαλίδα ερωτική μες τον νου μου και μέσα στο στήθος μου.

Δικαίως τω λόγω ασκώ μια χίμαιρα πάνω στον τιποτένιο χρόνο της απουσίας σου,
Μπορεί να σε σχηματίζω από απρόβλεπτες φωνές κι από φαινόμενα που μ’ απατούνε,
Όμως, ενστερνίζομαι την επιθυμία μου και πλάθω
Την εικόνα σου από χιλιάδες ανεκδιήγητες απουσίες.

3.2.2018