Σπουδή πάνω στο σύμφωνο μιας αγρύπνιας…

αξημέρωτα· η νύχτα καλεί τις απουσίες
να της παρασταθούνε·
εντολοδόχοι της ψύχρας οι αέρηδες, 
κινούν τα πάντα προς μία προσήλωση
σε κείνο που μας εξουσιάζει.
Γκρεμίζονται κάστρα·
μέσα μου·
ακούς ιαχές και ύστερα
το αίμα τρέχει να συναντήσει το φως:
έτσι ο θάνατος.
Κατοικώ την αγρύπνια μου· σπίτι κλειστό,
παρακμασμένο·
απ’ όπου κι αν σταθώ, η ώχρα του φωνάζει κάτω από τις βοκαμβύλιες.
Με την φαντασία μου πλάθω σωστές αποδράσεις.
Λυτρωτικές!