Ένα κλαδί που ξύνει τον
ορίζοντα, ένα θρασύ κουκουνάρι
γεμίζει το μεσημέρι με
εξάψεις.
Εσύ επιπλέεις στην λίμνη σαν
νούφαρο, σαν νεράιδα
Με ολοπόρφυρο χιτώνα, σαν
φωτιά. Κι εγώ
Σκέφτομαι την παρουσία σου
ανάμεσα
στα πράγματα και τις
συντυχίες-
Καταλαβαίνοντας του χρόνου
την ζημιά και της έμπνευσης
το υπέρτατο δώρο.
Παθιασμένο πλασματάκι μου,
πού θα με οδηγήσει η ποίηση
κοντά σου;
Ένας γκρεμός από των λέξεων
το κακοτράχαλο όρος
κάνει δύσβατη την σελίδα και
πιο ακόμα περισσότερο..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Από τις πιο καλοτάξιδες διαδρομές
γεμάτη από το χρώμα, το φως, τους ήχους και τις εικόνες που πλάθεις με τις λέξεις σου,
μόνο δύσβατη δεν είναι αυτή η σελίδα!
Καλό Σ/Κ Στρατή!
Ευχαριστώ Μελίνα μου!
Και για σένα καλό ΣΚ!
Δημοσίευση σχολίου