.jpg)
Κάποια στιγμή αυτό
και κάποια στιγμή το άλλο
Κάποια στιγμή το
κόκκινο και κάποια στιγμή το κίτρινο
Κάποια στιγμή ο
φτωχός και κάποια στιγμή ο πλούσιος
Αποσπασμένα όλα
σαν οι ρόλοι στης ζωής το θεατράκι.
Φώτα φανταχτερά
και φώτα νυσταλέα
Φώτα ευώνυμα και
φώτα δεξιά
Σαράντα παρασάγγες
σαν κοντά στην κάθε μας ανάγκη
Κι η πολιτεία που
την θρέφουμε με αίμα, κωφεύει.
Περνάει ο νεκρός,
αδιάφορος πλέον για όλα-
Η κηδεία ωραία
σκηνοθετήθηκε-
Είναι κι ο θάνατος
ωραία γιορτή
Ιουνίου στις
είκοσι και μία που όλα
μες την μελαγχολία
μπατάρουν..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Η πολιτεία βαμπίρ και οι πολίτες της να ρέπουν στον … κανιβαλισμό… με μια προσέγγιση του τύπου «ας φαγωθούν κάποιοι μήπως και γλυτώσουμε εμείς»… Και βέβαια κανείς δεν πρόκειται να γλυτώσει στο τέλος… Όμως,
«Xρειάζονται πολλά, τον κόσμο για ν’ αλλάξεις:
Oργή κι επιμονή. Γνώση κι αγανάχτηση.
Γρήγορη απόφαση, στόχαση βαθιά.
Ψυχρή υπομονή, κι ατέλειωτη καρτερία.
Kατανόηση της λεπτομέρειας και κατανόηση του συνόλου.
Mονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς
την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε.»
(Μπέρτολτ Μπρεχτ)
Καλό βράδυ Στρατή!
Υ.Γ. Η ωδή στον Γ.Κ. είναι από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια.
Μελίνα
πράγματι πολύ εχθρική πόλη και πολύ εχθρικοί άνθρωποι..
όχι όλοι ευτυχώς!
ο Μπρεχτ ωραία μονολογεί, όπως πάντα..
αλλά ποιός διδάσκεται;
αύριο θα γίνουν τα ίδια και τα ίδια..
δεν βάζει μυαλό κανείς.
ο Σαββόπουλος ο τότε με συγκινούσε πολύ.
δεν θα έλεγα το ίδιο για τώρα..
είμαι ρετρό προσωπικότητα και δεν αλλάζω..
καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου