...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

17 Οκτωβρίου 2012

φεύγω για να σκοτεινιάσω την νύχτα

Μην βασανίζεσαι- φεύγω
για να σκοτεινιάσω την νύχτα
περισσότερο- δεν έχει αξία
να μοιράζομαι χίλια αστέρια, να κοιτώ
που ο ουρανός που πόθησα δεν
είναι δικός μου- μην πιστεύεις
ότι θα κρατήσω μια θλίψη στα μάτια·
είναι πικρό
σχολείο
η μοναξιά·
ταριχεύω τις σιωπές και μου μένει
η λάβα τους
καυτή μες την παλάμη
ο κρότος ο ασύμμετρος από ένα φιλί
που σκάει
πυροτεχνηματικά
και σφάζει τον ορίζοντα
όλος ο έρωτας σφαδάζει σαν
ένα θυσιασμένο κορίτσι
που το έκλεψε την τελευταία στιγμή η θεά·
οπόσος είναι ο πόνος μιας πληγής που δεν κλείνει!
Αλλά φυλάκισε μες τα μάτια σου των εικόνων το φως
και θα σε ελεήσει η μνήμη-
θα κοιμηθείς γαλήνια σαν να ‘ναι να διαδεχθεί
την πίκρα σου η άφατη γλύκα
ενός αγγίγματος που είναι
νίκη
επί παντός θανάτου..

2 σχόλια:

ποιώ - ελένη είπε...

όταν ο έρωτας σφαδάζει
σαν θυσιασμένο κορίτσι
και τα φιλιά σκάνε
πυροτεχνηματικά
εμείς μένουμε εκστατικοί
μπροστά στα θαύματα που η ποίηση
διακλαδίζει σε δέσμες φωτός
Καλημέρα Στρατή

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Την ποίηση πιστεύουμε τόσο κι αντέχουμε Ελένη-
γιατί είναι πικρή κι αβάσταχτη η ζωή..
Φιλιά!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου