Κομπολόι αιθέριο που κροταλά χάντρα την χάντρα

Κομπολόι αιθέριο που κροταλά χάντρα την χάντρα όπως
Σκοτεινιάζει στις δροσοσταλίδες των τριαντάφυλλων και οι νυχτερίδες
Τραβούν να ξηλώσουν τα κρόσσια της νύχτας.
Οι φιλίες μου αντέχουν ακόμα- το ήμισυ φτάνει στο ένα μου,
Το φως προπονεί το φεγγάρι και λαχανιασμένες
Χορεύτριες γύρω απ’ την λίμνη
Τρελαίνουν με τα γέλια τους την σκοτεινή ψυχή του μελαγχολικού.
Όλα τα έχω:
Απολαβές χρυσίου κι από το να μην κατέχω τίποτα που η ύλη σκλαβώνει
του μυαλού μόνο εικόνες από ένα κορίτσι αγκαλιά που πήγαμε
Πλάι το πλάι δίπλα στην ελευθερία θάλασσα.
Μιλώ ή σωπαίνω.
Το ποίημα με κατακλύζει και ερείπια σωριάζονται οι επιθυμίες μου στα πόδια σου μπροστά..