...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

2 Σεπτεμβρίου 2012

Από των πληκτρολογίων την φωνή έφτασα στην σιωπή την μέσα μου


Απορρέουν τα δίκαια μου από συναναστροφές των πουλιών
κι όσα κι αν συλλαβίζω,
είναι ένα νεύμα αμετάφραστο
που τσιγκλάει την θέληση
έως να γίνει μεγίστη.

Τα σπίτια γκρεμίζονται στο χάος κι οι στιγμές
των συγκινήσεων κορυφώνουν το δράμα
που μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος
μέχρι να φτάσει στην ιδιωτική του αλήθεια.

Από των πληκτρολογίων την φωνή έφτασα στην σιωπή την μέσα μου
κυνηγώντας αδιάκοπα μια ηχώ της καρδιάς
και τις ιαχές των θαυμαστικών λες και ποτέ μου ανήκε ο κόσμος.

Τώρα ζητώ θαλασσινή γαλήνη και να στέκομαι
πάνω στον βράχο που κοιτάει το πέλαγο και γράφει
του ηλιοβασιλέματος την επωδό..


2 σχόλια:

Eυαγγελία είπε...

"Από των πληκτρολογίων την φωνή έφτασα στην σιωπή την μέσα μου"

Κάτι τέτοιο σκεφτόμουν αυτές τις μέρες, που αφορά την φωνή στα πλήκτρα, και τη σκέψη μεσ' το νοῦ ταυτόχρονα....κι όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο σιωπώ!

Καλό σου Μήνα κι ένα όμορφο Φθινόπωρο Στρατή!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...


αοράτη

μερικώς
μέσα από τα πλήκτρα σκεφτόμαστε και ενεργούμε πια

είναι μια διαδικασία μετάβασης από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο-
η σύγχρονη ζωή ορίζει έτσι πολλά πράγματα από την εξέλιξή της

καλό φθινόπωρο και καλό μήνα και σε σένα!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου