...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

7 Σεπτεμβρίου 2012

Τώρα που γέρασα μ’ αρέσει ακόμα και να σφάλλω.




Τι είναι εύκολο; Ο νόμος
Των ανθρώπων ή ο νυχτερινός ουρανός;
Και στα δύο εισβάλω σαν με αρχαία προσωπίδα
Από τραγωδία ερχόμενος…
Τα ένστικτά μου μ’ οδηγούν στην κοινωνία που αγαπά το τέλμα
Αλλά εφαρμόζω δίκαιο της πυγμής
Αν συντυχαίνω χαμερπείς που κωφεύουνε..
Πολιτικά αισχύνεται ο ειλικρινής να βλέπει
πού ο καθένας πάει  αλλού και τι από πατρίδα
που ξεπούλησε πρεσβεύει.
Κι οι αγαθοεργίες τάχαμου που θεραπεύουν το κακό
Σβήνουν τον φάρο της εξέγερσης-
Τώρα που γέρασα μ’ αρέσει ακόμα και να σφάλλω.
Η ελευθερία πετά σαν ένας αετός αδούλωτος μπροστά στα μάτια μου.
Και τα μάτια μου διαβάζουν την άλλη εκδοχή της ανάγνωσης
που ο έρωτας κρύβει και θέλει..


2 σχόλια:

Unknown είπε...

καλησπέρα Στρατή
πιστεύω πως ο νυχτερινός ουρανός είναι πιο εύκολος,παρά οι νόμοι των ''ανθρώπων''
..και σφάλματα κάνουμε ως το τέλος μας...
μου άρεσε αυτό που διάβασα-))))
καλό Σ.Β.Κ-)

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...



Μα αν δεν κάναμε σφάλματα Χρυσούλα μου θα διεκδικούσαμε μια θεϊκή μοίρα που το ξέρεις ότι δεν συνάδει με τα ανθρώπινα.
Έτσι λοιπόν ας αρκεστούμε στο να μαθαίνουμε από τα σφάλματά μας.
Χαίρομαι που έρχεσαι πολλές φορές κοντά μου σαν να πλησιάζει ο ζωγράφος τον ποιητή και αντίστροφα.
Είναι μια αλληλένδετη σχέση όπου ο ένας ζηλεύει τον άλλον για το κατορθωμένο του.
Κι είναι ωραίο αυτό.
Καλό βράδυ να έχεις!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου