...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

4 Ιουνίου 2010

Όσα βρήκα ίδια τα έχασα

Τα δέντρα μεγαλώνουν και οι ρίζες τους
κρυφά με κυριεύουν.

Φυτρώνουν επάνω μου
τα με νόημα άλλο πουλιά
κι από ανατολής ξεχύνονται οι μελωδίες.

Όσα βρήκα ίδια τα έχασα για να μπορέσω
κάποτε να είμαι ένας ονειροπόλος που φαντάζεται
μια φωτεινή Ελλάδα και που πλέει
σε μια θάλασσα μέλι.

Την μουσική επινοώ αρχέγονων ανέμων-

ένα άρωμα δυνατής που αναστατώνει
έως βαθιά την όσφρηση, λουΐζας.

4 σχόλια:

~reflection~ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
~reflection~ είπε...

Ίσως μας έμεινε μόνο το όνειρο.. μονο το ποίημα.. μονο η νοσταλγία που πλέει σε χρυσες εποχές, όπου οι ρίζες θρέφαν το Κορμί και την Ψυχή με ισομοιρασμο...

Τωρα ένας μαρασμος ελοχεύει... αλλα δε θα του περασει...

Ενισταμαι εναντι της βύθισης... και μαζί μου σερνω στην κραυγή όλα τα φωνήεντα που χρησιμοποιω...

Καλημερα Στρατη..

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Αλήθεια είναι θλιβερό! Να χρειάζεται να "επινοείς την μουσική" για μπορέσεις να ξαναβρείς όσα στη μνήμη αποθηκεύτηκαν. Επιστρατεύεται μια γλυκεία, γνώριμη, αλλά ισχυρή οσμή για να ξαναφέρει τα χαμένα που ίδια μείναν και για αυτό χαθήκαν.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ, ΚΑΚΙΑ

μ' αναστατώνει όμως ένα άρωμα που υπόσχεται αναγγενημένη Ελλάδα!
Δεν το βάζουμε κάτω λοιπόν..

από ανατολής ξεχύνονται οι μελωδίες.

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου