...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

30 Ιουνίου 2010

Όποιος έρχεται προς εμένα, πρέπει αλήθεια να προσέξει.

Μέσα μου – επειδή γνωρίζω πως δεν γνωρίζω-
πέφτουν ψιχάλες ερωτήσεων.
Το οδόστρωμά μου
γίνεται ανυπόφορα ολισθηρό.
Όποιος έρχεται προς εμένα, πρέπει αλήθεια να προσέξει.
Είμαι περίεργα γαλάζιος
και κατόπιν λευκός,
πράσινος, μαύρος
ή και με μία ιαχή του πορφυρού επάνω μου χρωματισμένος.
Και μ’ αυτές τις ιδέες πού πάω;
Εξέχουν από το χτες ως το αύριο-
έτσι που να με μέμφονται οι αφελείς
που ευανάγνωστη ψυχή δεν γνωρίζουν..
Αλλά γιατί θα πρέπει να πάω όπου πηγαίνει το πλήθος;
Μοναξιάς καταδύσεις το σπλάχνο μου
πιο ακριβό μου ταιριάζουν..
Είμαι λόγος που στοχεύει μακριά:
μες το πολύχρωμο αύριο.
Έτσι που ό,τι κατορθώνω
μοιάζει απόκρυφης θρησκείας δεδομένο.
Μου λείπει αλήθεια ο χρόνος- ο μόνος
που επιδέξια πολεμά.
Όπως με πλημμυρούν πιο καυτά τα αισθήματα
μεταδίδεται ο ήχος τους κι ως την πηγή των φθαρμένων ονείρων.
Σηκώνομαι όρθιος.. Το κεφάλι μου
πνίγεται μες τα άσπρα τα σύννεφα.
Τόσο κοιτάζω μες τον ουρανό που μπερδεύεται
η θνητή λογική μου.
Αποταμιεύω
φεγγάρι τις νύχτες
και το αφήνω να περιλούσει τις πεισμωμένες σελίδες μου.

2 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Πως να σε γνωρίσει κανείς 'Η μάλλον πως να σε διακρίνει κανείς. Όταν μέσα στο περιβάλλον χάνεσαι, γίνεσαι ένα. Κι όταν το ανάστημά σου ορθώσεις χάνεσαι μέσα στην ομίχλη κάποιου νέφους. Και μόνο ίσως τις νύχτες ζείς κάτω από το φως του φεγγαριού.
Αλήθεια λοιπόν πρέπει να προσέξει όποιος προς εσένα έρχεται. Ίσως είσαι παγίδα.
Εξαίρετος Στρατής αυτοπαρουσιαζόμενος!!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Τα δίχως τέλος καλά σου λόγια..
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ο φίλος μου!
Καλημέρα!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου