...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

24 Ιουνίου 2010

ψάχνοντας να με μάθω-

Η ατολμία είναι θέληση που εξαερώθηκε.. Κλείστηκα
κάποτε πίσω από τα σφαλισμένα μου παράθυρα
ψάχνοντας να με μάθω-
όπως που κάνει για ένα άνθος μες τον κήπο του που αγαπά ο κηπουρός..

Κι είδα τον εαυτό μου απ' αυτό το ύψος
που βλέπει ένας αστροναύτης τον πλανήτη του:
σκέψου εικόνα!

Λίμνες, ποτάμια μέσα μου τα αισθήματα!
να τα αποκρυπτογραφήσεις σε αναστατώνουν..

Και με φωνή που θάλλει όπως που ν' απαγγείλεις Όμηρο
σε μία έρημη
παραλία που την βλέπει ο υπέρμαχος ήλιος.. Έτσι

κάποια στιγμή θα γράφτηκαν μες το υποσυνείδητό μου όλα τα θαύματα!

Θέλησα ποίηση του λυρικού νοήματος
που να μπορεί να σεβαστεί την μέσα μου ανθοφορία!

3 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Μόλις διάβασα τις πρώτες λέξεις χτύπησα βλαστημώντας-κόσμια- το χέρι μου στο γραφείο. Η κόρη μου που τακτοποιούσε κάτι στα ράφια της αποθήκης δίπλα, με άκουσε και ήρθε.
-Τι είναι ρε μπαμπά; Τι έπαθες;
-Τι έπαθα ε; Έλα και διάβασε εδώ.
Έσκυψε και άρχισε να διαβάζει.
Περίμενα να τελειώσει παίζοντας ανυπόμονα ταμπούρλο με τα δάχτυλά στα μπράτσα της πολυθρόνας μου εκνευρισμένος.
Όταν τέλειωσε με κοίταξε απορημένη και είπε:
-Μα είναι υπέροχο. Γιατί τσαντίστηκες;
-Γι αυτό ακριβώς τσαντίστηκα. Γιατί είναι υπέροχο.
-Αρχίζεις να γερνάς μου πέταξε, και έφυγε κουνώντας το κεφάλι, να πάει να συνεχίσει την δουλειά της.
Εγώ όμως έβγαζα καπνούς από τα αυτιά.
Δεν έχω το δικαίωμα δηλαδή; Δεν μπορώ να αρχίσω να πετάω ότι βρίσκω μπροστά μου όταν διαβάζω παρακάτω:
"Κι είδα τον εαυτό μου απ' αυτό το ύψος που βλέπει ένας αστροναύτης τον πλανήτη του"
Τι περιμένεις δηλαδή να κάνω. Να κάθομαι χαμογελώντας σαν τον Βούδα λες και τσάκισα ένα κιλό σοκολατάκια με αμύγδαλα;
Καλημέρα (μουτρωμένος) ...θα χαμογελάσω σε 1 ώρα και 32 λεπτά. Προγραμματισμένο.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Γιατί ωρέ (ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ)
τέτοιο πόλεμο μου κάνεις;
Τι σου έκανα πια;
Ε να σταματήσω την σελίδα να είσαι ευχαριστημένος..
(που το σκέφτομαι κιόλας..)
Πάντως εσύ να είσαι καλά..
Εγώ δεν σε μισώ...ακόμη..

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Μη τολμήσεις ωρέ Στρατή γιατί δεν ξέρω κι εγώ τι θα γίνει. Μετά τον εθισμό που μου έχεις προκαλέσει. Χαλασμός κυρίου θα γενεί. Ούτε για αστείο να το ακούω ( να το βλέπω).

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου