Όταν βουλιάζει σαν ένα πλοίο χωρίς ελπίδα το απόγεμα

Όταν βουλιάζει σαν ένα πλοίο χωρίς ελπίδα το απόγεμα
οι ευλογημένες στιγμές που προηγούνται της νύχτας να έρθει
προτού και η κουβέντα πάρει μάκρος και γίνεται
σαν μία ξακουστή μουσική
που χωράει ολωσδιόλου τον βίο..

Λόγια που στέκονται ανάερα, φιλίας λόγια
τη συνοδεία εκείνου του επίμονου
γρύλου που πριονίζει ρυθμικά στο σκοτάδι.

Και στο φαϊ και στο κρασί και στο γλυκό τραγούδι
πιάνεται ο έρωτας απ’ τα ωραία μάτια σου

στα χείλη κατεβαίνει, γίνεται
μπαλάντα που γλυκαίνει το απαλό φεγγάρι..