ΠΡΩΤΕΑΣ..

13.

Μυτερό μάτι που δακρύζει στο έλεος των χειμώνων
πρήζοντας τον καρπό του μήλου· σφυριχτός άνεμος
που απλώνει το κάλλος του μήνα, παίζοντας
μέσα από παλλόμενα φυλλώματα και ήλιο·
τυφλοσούρτικο χέρι που προδίδει την αριστοτεχνία
της δουλειάς του,
επιμένει στο μάταιο-
η μέρα είναι πληθωρική
φέρνοντας τα πονεμένα της λόγια
μέσα στο σωτήριο έτος 1983.

Πλάι στην θαλασσοβραχιά είδα τον μεθυσμένο γέροντα
να μεταμορφώνεται σ’ ένα ψάρι αστραφτερό
που σκιρτούσε
μέσα στο πρωινό φως
μέσα στο κουρασμένο οπτικό νεύρο
στην ξεραΐλα του τοπίου
που δείχνει τα παΐδια του
στον φοβισμένο επισκέπτη.

Φούμερνε ένα τσιγάρο που έγραψε καπνούς
και σύννεφα
σ’ όλο το μήκος τ’ ουρανού.

Μου ξέφυγε με μια βαθιά βουτιά στα πληγωμένα
νερά της σκοτεινής θάλασσας
σαν επιχείρησα να τον πιάσω,
να μου διηγηθεί
την αλλόκοτη φύση του…

Ζούμπερι 21.10.1983