Το σπίτι των υδάτινων αντανακλάσεων
με τους ιβίσκους
στην πίσω αυλή:
Ένα παλάτι των ανέμων που να φύγουν πάλι ήρθαν
μες την θερμοκρασία του Ιουνίου, εφτά
η ώρα το απόγεμα που ο κόσμος
βράζει από καημό και νοσταλγία..
Επάνω στην ταράτσα του ένα κυνηγητό το αεράκι
με τα πεσμένα πλατανόφυλλα.
Σκιές λευκές πετούνε πέρα οι γλάροι.
Ανοίγεται απρόσμενα η δυνατότητα να είναι δεν το είναι..
Ένας επιγραμματικός
άτσαλος, πνευματώδης
ήλιος ποτίζει με χρυσάφι τα φυτά.
(Εγώ να δεις αδιάβαστος που είμαι..
Από ποίημα, από φεγγάρι, από ψυχή-
μόνο να ξέρω ποδοβολητό της θλίψης κατορθώνω..
Όπως να μένω είμαι έγκλειστος στην κάμαρα
που κάποτε μου ναυαγεί κι όπως καράβι
με παρασέρνει στα ενδότερα
μιας θάλασσας κατάθλιψης..)
Ρόδος.. Ιούνιος 2009
2 σχόλια:
Αδιάβαστη κι εγώ, Στρατή,
και πάντα ξάγρυπνη
ανοίγω την πόρτα της πίσω αυλής του Ποιήματος
και στους λαβυρίνθους του περνώ τα βράδια μου....
συντροφιά με το Όνειρο,
που μυστικά και μυστικιστικά ψιθυρίζει Αλήθειες...
Σε φιλω...
ΚΑΚΙΑ
αδιάβαστος και πάντα ψάχνοντας να φτάσω ως το νόημα..
μη ποτέ κουρασμένος..
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου