ΕΣΥ..

Δεκατέσσερα μακρινά άστρα
φεγγοβολώντας μες την νύχτα μ’ ένα όνομα
πολυσύλλαβο·

ο άνεμος αυτός που ξετυλίγεται μ’ υπομονή
ανάμεσα στα πεύκα, κοντά στην θάλασσα, μες τα κατάρτια.

Κι η πολιτεία που νομίζει πως κάτι έκανε τελικά
ανάβοντας βιαστικά τα φώτα της για να κοιτάξει.

Να σου πω την μορφή λοιπόν, το πρόσωπο
νεανικό
κάνει βόλτες στο μυαλό μου.

Είσαι τρυφερή και ανάλαφρη·
με τα χέρια της ψυχής μου σε αγγίζω!

Οι ώρες περνούν σαν άδειες άμαξες
σκουροντυμένες
χωρίς καβαλάρη.

Το φεγγάρι κάνει φως.
Σε βλέπω
μέσα σε μια διάρκεια καθορισμένη·

να περνάς και να χάνεσαι όπως
σ’ αισθάνομαι
μες την καρδιά μου!

7.10.1983