Ένας ίσκιος κι έπειτα ένας άλλος ίσκιος
Ένας που φεύγει κι ένας που έρχεται
Οι ίσκιοι συμπονούν τους μοναχικούς
Σαρκώνονται οι παραισθήσεις μες την αγρύπνια
Ακούς τον μακρινό ήχο ενός φόβου
Το αεράκι σου παίζει παιχνίδια
Τώρα ένας ανάλαφρος σβηστήρας απαλείφει κάθε ανάμνηση
Μισεύεις, πας σε άλλην Αλήθεια
Το εγχείρημα της δόξας δυσκολεύει
Κουβαλάς μαζί σου τον δισταγμό
Στο ρολόι ο Χρόνος μορφάζει
Συντηρεί μια ερωτοπαθή αιωνιότητα
Βάζω τα αποφασισμένα γυαλιά μου, διαβάζω
Το μάρμαρο της νύχτας είναι αχάραγο γυαλί
Συμπλέκονται τα υλικά, η ύλη είναι μπουκωμένη
Με λόγια και πόνο
Οι πικροδάφνες με ξενίζουνε
Στέκονται λυπημένες στο πλάι του δρόμου και μου μιλούν
Θα κλέψω ένα κάτι απ’ τον παράδεισο
Θα στοιχειώσω
Ανοίγοντας βεντάλιες που θα σπρώξουν τον αέρα
Προς δυσμάς
Προς έναν ακοίμητο ζέφυρο!
30/11/2024
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου