Οντότητα μέσα από το γλέντι της ψυχής…

 

Στου μολυβιού την ακίδα σε στερεώνω ψυχή μου

Έζησες με αγωνίες ασταμάτητα

Από τις λέξεις για τις φράσεις σου μια δυνατή συγκυρία

Συνάντησες στον μέλλοντα κάτι που σε συδαύλισε σαν ώριμη φωτιά.

Είσαι ο μοναχός που ποτέ του δεν ήτανε απέραντα μόνος

Φιλοξενούσες πλήθος στις αναζητήσεις σου

Ένας αρχαίος χτύπος σε ολοχρύσωσε

Κι εννόησες αλλιώς και την ζωή κι αλλιώς τον θάνατό σου ακόμη.

Υπάρχουμε για να αφανιστούμε

Η μνήμη μας τοκογλυφεί και πίσω κάποτε μας αποδίδει

Χλεύη και πόνο· πού κινήθηκες εσύ με την ωραία σου νηφαλιότητα;

Σε εγκλώβισαν σε ένα παραμύθι τα τολμήματα που μπόρεσες

Και ήσουν άστρο, ήσουν ξάστερος ωραίος ουρανός που με την μουσική συμβάλει

Να γεννηθεί το ποίημα σαν ένα κρουστό οργανάκι που δυναμιτίζει

Σύμπαν και μια πραγματικότητα που θόρυβο απομακρυσμένο κάνει

Να έρθουν οι μπάντες του γλεντιού που θα μας δώσει οντότητα….

22/ 11/ 2024