Στου Αυγούστου το ανάκλιντρο…

Τώρα είναι το Τίποτα που αγωνίζεται να γίνει κάτι,
Οι ζέστες οι μεγάλες, ο Αύγουστος
Που υπήρξε πριν να υπάρξει, τα κουνούπια
Που ενοχλούν ζητώντας το αίμα, το φως

Που δύει κατευναστικά και σαν απαλή
Μουσική σκορπίζεται στο στερέωμα.
Το χθόνιο μέλος που αναβλύζει απ’ την γη και θέλει
Εξασκημένο ους για να το ακούσεις,

Το θέρος το ευρύ θέρος το λάλον
Επαναστατικό μανιφέστο της νύχτας
Που φέρει καλοτυχία στα σεμνά
Παιδιά που αγρυπνούν και ολοένα σκέφτονται,

Στων συνειδήσεων τον μυσταγωγικό εφησυχασμό, τελώντας
Ιερά που σέβεσαι, βαθαίνει
ο ύπνος και αναρριχάσαι ολοένα
Στην Στιγμή, σε κείνο το ελάχιστο που όλα
Περίφημα τα σπουδαιώνει!

2.08.2019