Τα φεγγάρια εξυπηρετούνε τις ευαισθησίες μας.
Πέρασα έξω απ’ το νεκροταφείο
ποδηλατώντας·
το φεγγάρι
τρυπούσε το μακό μπλουζάκι μου·
όσο ασήμι έχυσε
ήρθε επάνω μου
και
σαν μια χρυσόμυγα που ζουζουνίζει,
στάθηκε στο κεφάλι μου
και φώναξε:
«εγώ είμαι ο Αύγουστος, εγώ νικάω!»
Δεν φυσούσε
καθόλου.
Πράα η νύχτα.
Όλα έγερναν μέσα της και αυτή,
σαν ένας τεράστιος καταποτήρας
τα αφάνιζε,
ώσπου να γίνουν
μια σκέψη πεθαμένου, μια συντριβή
των συντριβών, ένα τίποτα
που έσβησε πριν καθόλου υπάρξει..
Πέρασα έξω απ’ το νεκροταφείο
ποδηλατώντας·
το φεγγάρι
τρυπούσε το μακό μπλουζάκι μου·
όσο ασήμι έχυσε
ήρθε επάνω μου
και
σαν μια χρυσόμυγα που ζουζουνίζει,
στάθηκε στο κεφάλι μου
και φώναξε:
«εγώ είμαι ο Αύγουστος, εγώ νικάω!»
Δεν φυσούσε
καθόλου.
Πράα η νύχτα.
Όλα έγερναν μέσα της και αυτή,
σαν ένας τεράστιος καταποτήρας
τα αφάνιζε,
ώσπου να γίνουν
μια σκέψη πεθαμένου, μια συντριβή
των συντριβών, ένα τίποτα
που έσβησε πριν καθόλου υπάρξει..
Συνεχίζει να μιλά
με την φωνή μου ο Αύγουστος· μισός
φεγγάρι και μισός
αυτή η ιερή ζέστα
που πυρώνει την πόλη και αφιονίζει
τα πλάσματα
να σταθούν
μες το τείχος του έρωτα
του ξεθυμασμένου..
με την φωνή μου ο Αύγουστος· μισός
φεγγάρι και μισός
αυτή η ιερή ζέστα
που πυρώνει την πόλη και αφιονίζει
τα πλάσματα
να σταθούν
μες το τείχος του έρωτα
του ξεθυμασμένου..
15.08.2019
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
ένα τίποτα
που έσβησε πριν καθόλου υπάρξει..
...δυστυχώς,
αγαπημένε αδελφέ του νου
Χαιρετισμούς
ζεστό καθαρό ελληνικό καλοκαίρι! τίποτα δεν είναι φλύαρο μέσα στην ζέστα:όλα υπόκεινται σε μια οικονομία δυνάμεων. και πρέπει να το σεβαστείς. ακόμα και στο ποίημα σου!
φιλιά κυρία μου μακρινή αδερφή μου!
Δημοσίευση σχολίου