Όπερ είδωλα εποίησεν…

Απορροφώνται της ατμόσφαιρας οι εμπνεύσεις και το απόγευμα ζητά την υγρασία του
Κάθετες ψιχάλες ακρωτηριάζουν τον Απρίλιο
Στο δυναμόμετρο της Αλήθειας τονισμένα σύμφωνα σκληραίνουν κι άλλο την μουσική
Ω Σάββατο!
Ρέει σαν ένα φλύαρο ρυάκι που ζητά την θάλασσα.
Είδωλα ποιεί η νοσταλγία μου και περί ειδώλων τυρβάζω.
Τώρα ο ρυθμός μέσα σου και η Άνοιξη που δένει τα κορδόνια της να έρθει
Ο Χρόνος ο Άχρονος το πολυκύμαντο μυστικό της Γνώσης που είχαμε και της Γνώσης που χάσαμε
Ήρθαν ήρθαν είναι εδώ τα αγγίζω με καίνε σαν φωτιά μου μεταδίδουν τόσο την Έξαψη
Την ιερή την ωραία προσήλωση στο Κάτι Σπουδαίο

Απορροφώνται οι εξαχνώσεις των Ιδεών του Πνεύματος οι αποχρώσεις του φωτός οι ευφράδειες
Και στο απόγευμα ωραία είναι τα πάντα που αποστηθίσαμε κοιτάζοντας
Απ’ το παράθυρο να μας μιλά η μέρα-

Όταν βραδιάσει θα ‘ρθουν οι βοσκοί των νεφών να κουλαντρίσουν λίγο την βροχούλα
Και θα ‘ρθει μελαγχολικό και κρύο το βράδυ εσωκλείοντας
Του Θεού τα καμώματα και των ειδώλων που "ήταν" την ξεθυμασμένη απόχρωση
Νυν και αεί…

6.4.2019