Νυστάζω. Ο ύπνος με κλέβει στα ζάρια. Ένα κοτσύφι τραγουδά περιγελώντας την κούρασή μου. Το ρήμα εθελούσια παραδίνεται στην πρόταση του μεσημεριού. Οφειλέτης είμαι στον θάνατο- το γνωρίζω. Ίσως μέσα μου σφυρίζει κιόλας το τραίνο της αναχώρησης. (Μπορεί…).
Καταλαβαίνω λίγα από τα πολλά που θέλει ο κόσμος. Όμως ο κόσμος παίζει τον θεάρεστο ρόλο του. Υποταγμένος σε μια μοίρα ολότελα.
Αναγνώθω έμπνευση από το βιβλίο των ωρών. Πονάει το αίμα μου. Ναι πονάει το αίμα μου. Μια σπέκουλα ανέμων τρυπά τα αυτιά μου και φέρνει τα ευαγγέλια των ενστίκτων κοντά. Ό,τι διαβάζω είναι ένας ψίθυρος της Φύσης, ένα μυστικό που το υπογράφουν οι ινστρούχτορες του φεγγαριού…
Καταλαβαίνω λίγα από τα πολλά που θέλει ο κόσμος. Όμως ο κόσμος παίζει τον θεάρεστο ρόλο του. Υποταγμένος σε μια μοίρα ολότελα.
Αναγνώθω έμπνευση από το βιβλίο των ωρών. Πονάει το αίμα μου. Ναι πονάει το αίμα μου. Μια σπέκουλα ανέμων τρυπά τα αυτιά μου και φέρνει τα ευαγγέλια των ενστίκτων κοντά. Ό,τι διαβάζω είναι ένας ψίθυρος της Φύσης, ένα μυστικό που το υπογράφουν οι ινστρούχτορες του φεγγαριού…
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Πολύ καλογραμμένο Στρατή.
Απαισιόδοξο, μελαγχολικό βέβαια... αλλά όταν αρχίζει να παίζει κανείς με τις λέξεις, δεν ξέρει τι θα βγει.
'Ισως η διάθεση του ;
ΕΛΠΙΖΩ, ΕΥΧΟΜΑΙ, να ήταν ΜΟΝΟ λόγια έμπνευσης.
Να είσαι καλά !!
Πέρασα από την σελίδα σου· πολύ τολμηρό θέμα έθιξες· σε ευχαριστώ για την προσέγγιση, ε ναι, είναι αυτή η πορεία της γραφής που σε πάει κάπου που δεν το ορίζεις κιόλας κάτι φορές· καλό απόγευμα εύχομαι, είμαι λίγο πηγμένος ,με την δουλειά και δεν έχω χρόνο όσο θέλω, θα τα πούμε στην σελίδα σου πιο σίγουρα προς το Πάσχα- καλά να περνάς!
Δημοσίευση σχολίου