Ήρθες και είδες και απήλθες από την κάθετη Ιστορία του κόσμου·

Μια λύπη που έλαμψε μες τα μάτια σου και καρφίτσωσε την ευχή μου

Στο υγραμένο στερέωμα·

νότισαν τα άστρα και σφυρηλατήσανε τον ουρανό·

Ήρθες και είδες και απήλθες από την κάθετη Ιστορία του κόσμου·

Ο έρωτας έκρουσε την θύρα των ωρών- στα βαθιά των νεφών όπου ο κόσμος μια και δυο και τρεις συγκλονίστηκε·

Πήρα μολύβι κι έγραψα: ω κύμα του γιαλού, ιριδίζον σεμνό φως που ντεραπάρει τις μοναξιές μας-

Όπως και να σε διαβάσω Δίκαιο γίνεσαι

Και με κάνεις καλύτερα

κι από ‘να δέντρο να ανασαίνω..