Λιακάδα!

Την θάλασσα την μεταφράζει η θάλασσα αλλά την ζωή
δεν θα την προσεγγίσεις παρά τελειώνοντας το ύψος σου και ερχόμενος μέσα στου ουρανού τα λημέρια
Εσύ ο ασύφταστος.
Είναι οι κώδωνες που ακούγονται της ελευθερίας·
Είναι η προσευχή που τρέπει τα δαιμόνια σε φυγή-
Ο θεός που σου άνοιξε δρόμο και πας- πας όπου η μοίρα σου θέλει·
Και τι αναιρείται
Από το μεγάλο μυστικό των ημερών; Τι παίζει
Εκκολαπτόμενο μέσα στην μουσική και στο τέλος είναι ευδία
Που σε κάνει καθαρά να κοιτάζεις
Στων λιβαδιών τον ακάλυπτο ζέφυρο;
Μπορεί ένα μελίσσι να είναι λυρικό και μπορεί να διασπαθίζει τύχες στον άνεμο; Ξέρω
Που με τα λεξιλόγια σώθηκα και λυτρώθηκε σωστά η ψυχή μου.
Είναι κράτη από εκείνα που δεν έχουνε ανάγκη πατριδογνωσίες. Μόνο βοούν όπως μία νεροποντή και μετά έρχεται ησυχία και λάμπος.
Περπάτησα ήσυχα, η λιακάδα με άγγιξε, πότισε το διψασμένο βλέφαρό μου.
Ως μέσα μου η γλυκάδα, ως μέσα μου η ανατάραξη των σωθικών.
Τι μου έδωσες Κυριακή που είχα ανάγκη, τι με τροφοδότησες;
Να είσαι καλά Φεβρουάριε- με λίγωσες και με γούβιασες όλον!
Έτσι που είμαι κοίλος να δεχτώ τον αγιασμό σου ουρανέ και να χαρώ κι άλλο ακόμη!

10.2.2019