Η ζωή πολιορκεί, έλεγα κάποτε·

Οι φωνές που συγκρατώ

είναι μικρά γυμνά μαχαίρια γύρω απ’ τα επεισόδια

μιας μελαγχολίας. Είναι έτσι η φτιαξιά μου

που στα μάτια μου βλέπει ο καθένας

το όνειρο που δεν πραγματοποιήθηκε.

Η ζωή πολιορκεί, έλεγα κάποτε· κι αλήθεια είναι! Κομπάρσοι σ’ ένα θέατρο που τσακίζει αβρές συνειδήσεις.

Όπως και να το δεις, η επικοινωνία χαράσσεται με λεπίδες που τρέμουν κάτω από τον λυρικό ήλιο και την έκπαγλη βροχή.

Και τα ποιήματα που αναγνώθω

Είναι ένας διαιρέτης που εξωραΐζει την ασχήμια για να είναι τάχαμου κι αυτή υποφερτή.