Απουσία παρουσία…

Πλέκω τις ανεξάντλητες λύπες σου απόψε φεγγάρι, και η νύχτα μειδιά

Ευχαριστημένη.

Ήρθες πάλλουσα σαν την φωτιά και σκιρτήσαν

οι πόλοι του μεσάνυχτου.

Έφεραν σιωπή οι ώρες, το άστρο εκπυρσοκρότησε, φάνηκε ματωμένο να στριφογυρίζει

Απορριπτέο μέσα στο διάστημα.

Κλείστηκες στον οίκο σου και ήσουν η Αναγνώστρια της Ψυχής- έφερες τα καινά δαιμόνια που σου χρωστάμε,

Με άφησες να σε μαθαίνω αργά, όπως ψιχάλισμα που δεν είναι βροχή μα ούτε

Και καθαρή καταιγίδα.

Και στην πεπατημένη των γνώσεων βαδίζοντας ούτε να είσαι η μαθήτρια ούτε και η δασκάλα

Εικόνα έδωσες στον νου μου πριν να είσαι εκεί που είσαι η απουσία

Εν τη συντετριμμένη παρουσία σου..

                                          Φεβρουάριος 2019