Εσύ είσαι…

Εσύ είσαι το ποίημα, η βαθιά
Ομοιοκαταληξία των φιλιών,
Η φλογερή νύχτα 
πάνω στα παλεμένα σεντόνια, εσύ είσαι
Η επιδερμίδα η βελούδινη,
Ο αφρός του οργασμού, η κρυφή σημασία
Της συνουσίας, εσύ είσαι
Το άγγιγμα, ο αναστεναγμός,
Η ηδονή, εσύ είσαι-

Και η συνεννόηση των ανθηρών κήπων, πίσω
Από την μάντρα με τις μανόλιες, εσύ είσαι-
Το δοξαστικό αεράκι που ψαλμωδεί
στην νύχτα που γέμισε άστρα, ή
Στο γαλανό μεσημέρι που πεταρίζουν
ανέμελα οι πεταλούδες
Και καταφέρνουν ένα τραγούδι ενεστωτικό, εσύ είσαι-


Το ποίημα μου και το ξενύχτι πάνω
Στα άσπρα μου χαρτιά, εσύ είσαι-
Η αρχή και το τέλος, η συντόμευση και η διάρκεια,
Η Ανάγνωση και η αιώρηση
Πάνω από τα λεξιλόγια, εσύ είσαι-
Ως απεφάνθη ο ήλιος να είσαι
της ζωής μου φρουρός..