Νύχτιο…

Φεγγάρι ραδιενεργό

κλέβει τις ολοστρόγγυλες ουτοπίες μας

Και ρόδο μεταξένιο,

έγκλειστο στου καιρού την απονιά,

να μας θυμίζει τόσο την αγάπη-

Βαθιά χαρακιά πάνω μας αφήνει η μοίρα, βαθιά χαρακιά

Λέξεις σου λέω που ποτέ δεν σε φτάνουνε- κι είναι ο πόνος

Βουβός σύμβουλος της πλατιάς σου αρχοντιάς!