Δισταγμός..

Ψηλαφίζω βεβαιωμένα και -ανάμεσα σ' αυτά που αγγίζω- λείπουν οι ευαισθησίες που άπτονται του φωτός- να αναπάντεχο!

Τα αθροισμένα φωνήεντα λάμπουν στον ήλιο και

μια μικρούλα λεμονιά, δίνει το χαμογέλιο της

ενέχυρο να ξορκιστούν οι διαβόλοι. Πού θα πάει, θα έρθει η Άνοιξη! Θα μυρίσουν ευθυμία τα περιβόλια

και ο αέρας θα κανοναρχεί να στεφανωθούν οι κοπέλες με τα στεφάνια άλλων θρησκειών. Όπως

διαβάζω μες την απουσία, κάποτε, λύπες φτηνές

που υποσκίασαν και, δεν λέει να φανεί, το ποίημα..