Αχελώος…

Σφυρίζοντας μες τα σύννεφα ο αέρας γελά για τον σαματά.
Κι ο Αχελώος γυμνοπόδης πατά το σθεναρό πόδι του στον κόσμο
των κάμπων.
Τρίζουν οι ραφές, το τοπίο μπαλώνει τις κουρελιασμένες ψηφίδες του και στέκει
Εκεί σαν μαργωμένη προσευχή που έφτασε
Στον απώτατο δυνητικό ουρανό.
Φλεβάρη ολόγυμνε- ακούω την αλήθεια σου.
Συνδύασα το λίγο μου με την πνοή των ελαιόδεντρων και ησύχασα
Βαθιά μες την ψυχή μου, ευχαριστημένος
Με κείνα που ήταν και πάντα θα είναι
τα τιμαλφή εσπεριδοειδή της Αιτωλίας που μου αρέσει..