Κόμπο
κόμπο το σύννεφο δοκιμάζει την θλίψη μου·
άκουσα
είδα· στερέωσα
τις
σιωπές και άνοιξα το παράθυρο·
ο αέρας
σούριζε· μια σκοτεινιά
έπαιρνε
τις πλάτες των δέντρων· συνομιλούσα
με
τα κτίσματα- αυτή
υπήρξε
η λατρεία μου,
στύλωνα
τα μάτια μες την ερημιά και έπιανα το άδηλο σήμα: όλα εκφράζονται·
έσκυψα
μέσα μου να δω: όπως
ταριχευμένη
η ζωή
και
πάλι σπουδαία να φαίνεται·
την
δοκίμασα απ' όλα για όλα·
οργάνωσα
την νύχτα να μου μένει πειθήνια·
έγραψα
πάνω στον καμβά της:
όπου
κοιτούσα έτρεμαν, που καιροδηλώνουν, άστρα-
και
τα αποκρυπτογραφούσα εγώ..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
.... σκέφτομαι ότι ο θάνατος θα τα λύσει κάποτε όλα-
σαν να 'ναι τα προβλήματα γι' αυτόν, εύκολες ασκήσεις
ενός θάρρους που ποτέ ο ίδιος δεν είχα.. SP
...πόσες φορές έχω ψάξει στις αγγελίες του Ε.Κ.
να δω το όνομά μου!!!
Σε φιλώ, Υιώτα
"αστοριανή"
ΝΥ
γυρνώ γυρνώ ξαναγυρνώ
πάντα παντού και πάω
ποτέ όμως δεν σταμάτησα
τόσο να σ' αγαπάω..
γεια σου από Καλαμάτα..
φιλιά..
Δημοσίευση σχολίου