...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

21 Φεβρουαρίου 2017

Αιωνιότητα της μιας στιγμής…



Στιλπνό φεγγάρι μεταξένιο
Ακίνητο στην θάλασσα του ουρανού
Και οι ψαρόβαρκες που λίκνισαν κορμάκι ως την προκυμαία
Καημός.

Νερά που μίλησαν και άλλα που σωπάσανε για πάντα
Κορίτσια λυρικά σ' ονειρικό ντεκόρ
Γλυκό αεράκι περισπώμενο στην λήγουσα, γλυκό αεράκι
Που φούντωσε μες την αυλή μου τριανταφυλλιές.

Σε ακολούθησα νύχτα ως τον ημέτερο πόλεμο
Άκουσα τα εμφύλια πουλιά σου
Στο αναγνωστήριο του ουρανού μυριάδες άστρα που σκορπίσανε
Το άλφα το ωμέγα και το τσουχτερό φωνήεν σου..



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου