Αγρύπνια…

Αυτή ήταν μια αγρύπνια που, ύστερα,

έγινε βιολί

και μετά μουσική,

που διαχύθηκε

μες τον αέρα.

Στα βαθιά των κυπαρισσιών, στην ησυχία

των κοιμητηρίων,

εκεί όπου, έχασα έναν φίλο και τον φιλοξένησα

όλες τις νύχτες στα όνειρά μου-

ο γλαφυρός αέρας κατατρόπωσε την θλίψη, γεννήθηκαν

λόγια, μοναξιές ευφραντικές, ίσκιοι

που μεγάλωσαν τους άλλους ίσκιους, πάνω

στο ασβεστοχρισμένο κράσπεδο και κάτω

από το κραταιό φεγγάρι.

Αυτή ήταν μια αγρύπνια που γεννήθηκε

από αισθήματα, από της τριανταφυλλιάς το ώριμο

άρωμα,

από την αγάπη που σου 'χα και μου 'χες..