Διαθέσεις των ημεδαπών ημερών..

Ο χρόνος τρίβεται επάνω στο λιθόστρωτο
Μεταλλική χρυσόμυγα κουνά τα πλουμιστά φτερά της
Θαμπό ένστικτο μηνύει την αστραπή προ της ψιχάλας
Βοή, σε όλες τις πτυχές των νεφών αδέκαστη βοή

Είναι μελαγχολικό είναι χαρούμενο το μελισσολόι των στίχων
Δεν κουράζεται ο νους να ασωτεύει
Η Κυριακή γεννά φλύαρα ρήματα
Αγαπώ να σε αγαπώ αδιάκοπα

Πάρε την επαρχία σου και φέρτην στην πρωτεύουσα
Τόσες φορές σου το είπα: ανήκεις στην γη των λεόντων
Το χαμόγελό σου μου τα εξήγησε όλα
Έσω η μοίρα μου και του ριζικού μου ο τρόπος

Πίνω την μουσική, οργάνωσα καλά την αγρύπνια μου
Σε είδα στου ρηχού ύπνου μου την θαλασσοταραχή
Να τα λουλούδια που ανθίσανε και όπως τα στέλνω σε φτάνουν
Να σου μιλώ και να μην σώνεται η φωνή- αγαπημένα σε φτάνει..