...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

11 Νοεμβρίου 2016

Λύπη η μέσα μου, σκοτεινό κατακάθι ενός πόνου σιωπηλού·



Λύπη η μέσα μου, σκοτεινό κατακάθι ενός πόνου σιωπηλού·
Σημαδεμένος από πάθη που με τραβούν προς τον γλυκό θάνατο,
Ανοίγω, να φωταγωγηθούν, τις μνήμες·
Ουδέποτε αντίφαση στο φως- έδωσα επιχειρήματα ήλιου στο έρεβος της θλίψης
Κι ένιωσα αέρας να παρασέρνει τα λόγια μου
Στο άγνωστο- όπως για να ζουν πουθενά.
Αυτό το στιχάκι αγάπησα που
Σαν σκύμνος έπαιξε στο αλωνάκι της περίστασης και
Ο φόβος δειλά το πλησίασε.
Του μολυβιού μου η ακίδα τρύπησε την γαστέρα του χρόνου
Και μοίρες δύσκολες γεννήθηκαν..




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου