Ένα κλωνάρι που εξέχει στην
αιωνιότητα
Ένα κύμβαλο αλαλάζoν μαγνητισμένο
απ' τους πόλους του ορίζοντα
Συνδιαλλαγή των τοπίων να
σμίξουν πάνω
στο λεξιλόγιο μιας καθαρής Συνείδησης
Αέναο τερτίπι του Εφήμερου να
θέλει
να νικήσει το Φθαρτό
Κι ο ουρανός
καθαρός ύμνος
πλαισιωμένος από την
εκπυρσοκρότηση των αισθημάτων
νενίκηκάς σε μ' ένα ποίημα ω
γαλάζιο νέφος
του Τίποτα..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
το μεσημέρι γεύεται την ηλιαχτίδα και ντύνει το βλέμμα σου
με την πορφύρα της ελπίδας...
Πήγα μέχρι ¨κάτω¨
ως συνήθως...
για λίγο, μα πήγα!
Είθε εκείνη η τρεμάμενη μικρή ελπίδα να σας τυλίγει...
Φιλιά,
Υιώτα
¨αστοριανή¨
ΝΥ
σε αγαπούν οι σελίδες μου. Τους είναι γνώριμη η περπατησιά σου. Ευχαριστώ για το φιλικό σεργιάνι σου..
Δημοσίευση σχολίου