Μισός κοιμάμαι και μισός ξυπνώ

Λευκή νύχτα, φεγγάρι απλησίαστο

Η νυχτερίδα ψάχνει τις τσέπες του σκοταδιού,

ένα μελαγχολικό αεράκι γεμίζει

Τα μάγουλα του με μπαρούτι του ερέβους-

Μισός κοιμάμαι και μισός ξυπνώ, γράφω

Σελίδες της συνείδησης όταν μεταναστεύει

Κι αυτός ακόμα ο βίος μου. Κι ενώ

Πάει να ξημερώσει κάποτε, και του φωτός

Αρχίζει να αχνοφαίνεται το πρώτο ξίφος,

Ερείπια ονείρων γέμισε ο ύπνος και

Μυστικές αντηχήσεις από μια άτρωτη ησυχία που κινεί

Τα νήματα της σιωπής. Μένω

Αποσβολωμένος· οι ταχύτητες με ξεπερνούν·

Το πρωινό θα στείλει τα μηνύματά του στο απέναντι δάσος·

Να μην χαθεί η τάξη που καλά κρατεί

Τον αριθμό και το ερωτευμένο

μηδενικό του.