Γεύση έχουν οι μελαγχολίες αήττητη,
Κινούνται επί σκοπόν και μαζεύουν
την σκόνη
της ψυχής στα εγωιστικά
κουβαδάκια
Της μοίρας,
Αγαπώ να απουσιάζω,
Τεκμαίρονται οι αμφιβολίες
μου, τις ακολουθώ,
Άφησα πίσω μου τις φιλαυτίες,
τώρα μου ανήκει η νύχτα
Και το γυμνό κρυστάλλινο φεγγάρι
της,
Εσύ αφήνεις οσμή σε άλλους ουρανούς,
Μια επαρχιώτικη φοβία αγκυλώνει
την πόλη και σε κρατά
δέσμια σε σκηνοθεσίες που κι
η ίδια φοβάσαι,
Αεί αεί αήττητη- ωστόσο,
Θαυμάζω το μυαλό που ζει για
την φωτιά και η φωτιά τον νου ζηλεύει
Της Απόφασης-
Νίκα με νίκα με πόθε,
αναστάτωσε τις αισθήσεις μου
στείλε της μακρινό ανεξίτηλο
μήνυμα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου