Ευτύχημα!

Θησαυρίζω κάτι μικρές ψηφίδες που παραμένουν στιλπνές και φωτεινές ακόμα και μες τα σκοτάδια της νύχτας. Ευτύχημα! Τις κρατώ στην παλάμη μου, μου μιλούν, τους μιλάω. Είναι το αρχέγονο υλικό των ποιημάτων, είναι ό,τι μου κάνει εντύπωση και δύναμαι να το έχω αποκλειστικό κληροδότημα μιας τάξης πραγμάτων που ενέχει Αθωότητα και θέληση να επιβιώσει.
Όπως ετούτη η ταπεινή ελλαδίτσα μας που βάλλεται και δεν λέει να πέσει…