...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

21 Σεπτεμβρίου 2016

Εξαντλημένο το σύμπαν ως την απώλεια




Εξαντλημένο το σύμπαν ως την απώλεια
κι όμως
σίγουρο για τον εαυτό του
ανασυντάσσεται,
στέλνοντας
μηνύματα λαύρα
σε ό,τι είναι των ανέμων επίδοξο
και
στον ρυθμό της καρδιάς.

Κατά τα άλλα,
κραταιά νέφη εδράζονται πάνω στα ιταμά βουνά
ο ήχος τους είναι βροχή και απόφαση
του φθινοπώρου οι έλξεις κρατούν μαγνητισμένα τα πεδία
ο ήλιος ψηλώνει διεκδικώντας θάλασσα και αναπνοή.

Το ποίημα γράφεται ερήμην μου
όλος ο υποψιασμός είναι αίμα
γράφω με αίμα μέσα σε μια διάρκεια ασάλευτης ζωής
όπως οι προτεραίοι μου λαλήσαν.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου