Ανεμίζουν τα μαλλιά σου ως το ουράνιο τείχος
Και καθίζεις τις θλίψεις στο σκληρό τοιχάκι του λίθου·
Μοιραστήκαμε το φιλί και τα ποιήματα
Μοιραστήκαμε την ερημιά και την γαλήνη της λιακάδας
Σε όλα που σε περιβάλλουν ενσκήπτει μέγιστος έρωτας
Τραντάζεται το νησί και ρίχνει άγκυρα στο πέλαγο της κάθετης έννοιας
Ζεις σαν ένας διθύραμβος λατρεμένα απλός..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου