Ωραία γαλήνη επιτύχαμε!
Σαν να μας
ήθελε η Τύχη και ψηλά πετάξανε οι μελαγχολίες.
Τις ακούς που
βογκάνε στον συννεφιασμένο ουρανό.
Εμείς
δουλέψαμε πάνω απ' το Χάος.
Μια ρίμα,
ένας στίχος που κοάζει ελεύθερα, όπως βατράχι στην ακροποταμιά.
Κι ο ποιητής
κάπου εκεί θα περπάτησε.
Λίγο θηρίο
μέσα του, λίγο συμβιβασμένος άνθρωπος- σαν όλοι μας υποθέτω.
Τον
διαβάζουμε ακόμη με σπουδή.
Τους
αληθινούς τους διαβάζουμε πάντα με σπουδή.
Γιατί δεν
τελειώνει η Αλήθεια-
Αλλάζει εκφράσεις
και πάντα κοντά μας θα έρχεται
ακλόνητη κι
απέραντα δυνητική..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου