Μια Παρασκευή πλησίστια

Μια Παρασκευή πλησίστια και των πόθων μου αρχηγός

Μια Παρασκευή λαλίστατη κι από πού ήρθε να με βρει σαν δορκάδα

Άφησα ανοιχτή την πόρτα μπήκε το φως

Το δόντι του ήλιου έσπασε ένα κλαράκι μέσα στης μέρας το στόμα

Ακούστηκαν πουλιά ο Θεός ο ίδιος ακούστηκε

Που μίλαγε ψιθυριστά μες τον ωραίο του κήπο

Η ζωή κοντά τόσο κοντά κι ο θάνατος

Μια περιπέτεια που βασιλεύει..