...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

4 Ιουνίου 2014

Το λεξικό της ζωής δεν μπορεί να μου εξηγήσει την τόση ανορθόγραφη μέσα μου απουσία.




78.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω περνά μέσα στις παραφορτωμένες με κούραση μέρες
αφήνοντας μια γεύση στέρησης.

Το λεξικό της ζωής δεν μπορεί να μου εξηγήσει  την τόση ανορθόγραφη μέσα μου απουσία.

Τα παιδιά μεγάλωσαν και πάνε.

Εμείς κρατάμε φυλακισμένο μέσα μας τον ίδιο άνθρωπο που αναγνωρίζει μόνο η νεότητά μας.

Αλήθεια δεν μεγάλωσε ποτέ;
Και όμως πάει…

Ψάχνει μέσα σε πράγματα ανεξιχνίαστα, καταστάσεις
που λυγίζει η ψυχή κι ο άνθρωπος
γίνεται μαλακός σαν το χορτάρι.

Προτιμούμε την σιωπή των αγγέλων  παρά τις φωνές του θεού.

Το μικρό μυστικό μας  το ξέρει ο κάθε αέρας.

Φιλοσοφούμε μέσα σε μεγάλη φωτιά.

Όπως ανεβαίνουν τα σπίτια στον λόφο, όπως ανεβαίνει η σκιά
πίσω μας περπατώντας που ανηφορίζουμε,

όπως  ελαφρώνει το σώμα και που σιγά-σιγά
γίνεται αχνός
αιθέριος κόσμος που μας πάει προς τους δρόμους τ’ ουρανού..

                                                                        2.6.2008

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου