Η κηδεία…

Πίσω απ’ τα ευτυχισμένα γεγονότα, υπάρχει μια κηδεία ιδεών, που αναστατώνει τα πάντα.

Δεν ξέρεις πού να κατατάξεις την θλίψη σου.

Ο νεκρός πυροβολεί με συγγένεια –είναι αγενής, δεν σ’ αφήνει

να τον ξεχάσεις.

Το χώμα αντιδικεί με τις απόψεις σου· το χώμα

ξεθάβει τον θάνατο και τονίζει τον εγωισμό που επιστρέφεται ( έτσι κι αλλιώς)..

Κάποιες φορές, το αίμα έχει μια βουή που μαρτυρά διεκδικήσεις.

Κάποιες φορές, τα σκεπάζει όλα, καταπραϋντικά, η νύχτα.

Τότε, η σελίδα είναι μια υπόσχεση και στον ουρανό διακρίνεις

το χαμόγελο των αστεριών…