...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

12 Αυγούστου 2013

Σκηνοθετώ για έναν ουρανό που δεν υπάρχει.

Σκηνοθετώ για έναν ουρανό που δεν υπάρχει. Ύλη του ονείρου, θαυμαστή, όταν που ξημερώνει Και οι ποταμίσιες φλυαρίες αντηχούν σαν το κελάρυσμα Στου κότσυφα το λαγαρό λαρύγγι. Αναμερίζω την φτέρη- περνώ στην πίσω αυλή. Η λεμονιά στέκεται δοξασμένη. Γαρίφαλα απηχούν το χρώμα τους μες την σιωπή και τώρα χαράζει Σκορπώντας βασίλεια ζέστας μες την άπνοια και την Δευτέρα που χαμογελάει..

2 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Από πού ήρθα κι από πού έφυγα;
Ταξιδιώτης χωρίς προορισμό·
Μιλώ με τον εαυτό μου· ξαφνικά
Σκοτεινιάζει·
Ξέρω από τα λόγια να ξεχωρίσω
Εκείνα που θα ανθίσουν
Κάνοντας την ψυχή να χαρεί! SP

...κι ήρθε η Δευτέρα πρώτη σε σένα...ακόμη περπατάω μέσα στη νύχτα.
Η βροχή τών άστρων δεν φάνηκε. Πίσα και ο ουρανός...
Καλή μέρα.
Γιώτα

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Καλό απόγευμα Υιώτα!
ζέστη και ηρεμία-
ανησυχητική..

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου