Αυταπάτες πιο δυνατές απ’ το
κρασί, γνώμες παντί τρόπω εσφαλμένες
Και να γυρίζει γύρω από τον
παρά η ανθρωπότητα- μηρυκάζοντας
Των ονείρων της τον σανό-
κλεισμένη
Σε μια γυάλα όπου
Δεν αναπνέει κανείς- όλοι
είναι ταριχευμένοι χαύνοι
Που ορμούν κατεπάνω ο ένας
στον άλλονε.
Τους σιχτιρίζω με τα ποιήματα
κι όλο ξορκίζω τα δαιμονικά εκείνα
Που κυριαρχούνε.
Είμαι πολύ συνεσταλμένος
τελικά- δεν κλωτσώ
Με την φόρα που πρέπει τα
τρυφερά τους οπίσθια- και είναι έτοιμοι
Να εκμεταλλευτούν την
αδυναμία μου
Να θέλω τους φελλούς να
επιπλέουνε
Σε μια θάλασσα ποίημα.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου