...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

17 Μαΐου 2012

Τόσα χρόνια πίκρας




Τόσα χρόνια πίκρας κι ανάθεμα
μόνο μου έμεινε η σκουριά
μέσα στα χέρια  
και μια γεύση πόνου.

Μοιράστηκαν οι κλήροι και μου έλαχε ο σκληρότερος
Τόσα είδα φεγγάρια να μου απιστούνε και μετά
να τα κυριεύει όλα η νύχτα

Στα τηλέφωνα δεν απαντούσα εγώ
Ήμουν απών απ’ της πραγματικότητας την βροχή
Άνυδρος- σχεδόν ψυχή και διόλου σάρκα- μην νομίζεις
Ανυπόδητος τρέχεις καλύτερα
Αν είναι για του ονείρου τα στάδια

Κι όπως δεν θέλησα εμπόδια ύλης
κρατήθηκα από το καγκελάκι αμυδρής ελπίδας κι έφυγα
προς τον διονυσιακό αέρα..


2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΕΞΟΧΟ!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Σ' ευχαριστώ Βάιε!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου