Τίποτα δεν ξέρεις εσύ από μένα
Τίποτα από τις αμφιβολίες μου
Από τα ουσιαστικά μου διλλήματα
Από τις καυτές πέτρες των αισθημάτων
Εσύ είσαι μια πόλη που ζει με νόμους μελλοντικούς
Κι εγώ φυγαδεύω την σκέψη μου
Κάπου στα περίχωρα μιας πατρίδας που ζει εφιάλτη
Είμαι ρομαντικός ιερέας που σέβεται το δίκιο του κόσμου
Όταν οι κοινωνίες έχουν αυστηρά σκληρό προσανατολισμό.
Τίποτα όμως δεν με σταματά, ελπίζω πάντα σε καλοσύνεψη
Δεν μπορεί, θα ευδοκιμήσει ο άνθρωπος
Και τα λουλούδια τα μέσα του
Θα βρούνε κήπο να ονομαστούν..
Θα βρούνε κήπο να ονομαστούν..
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Tίποτα-τίποτα!
Πολύ μου άρεσε...
Ο χρόνος τρέχει τόσο που γλυστράει σαν νερό ανάμεσα στα δάχτυλά μας..
Κάθε μέρα που ανατέλλει νιώθεις ότι είσαι στο μηδέν..
Ξεκινάς γεμίζοντας όνειρα τις στιγμές
Κάθε αρχή είναι ίδια πάντα ..
Από μας εξαρτάται να δώσουμε νόημα στον υπόλοιπο χρόνο μας..
Με σεβασμό πάντα στον διπλανό μας και καλοσύνη και πιστευω οτι και οι άλλοι σιγά σιγά θα νιώσουν την αλήθεια μας ..
κι εγώ μια καλησπέρα ήρθα να πω
κι αρχισα τις φιλολογίες
Καλο βράδυ Ποιητή
Μαρίνα
σ' ευχαριστώ πολύ!
Δέσποινα Γιαννάκου
ε χρειάζονται κι οι φιλολογίες καμιά φορά
εξάλλου η ματιά σου είναι οξεία και καταμαρτυρά την ποιητική υπόσταση των πραγματων..
Την καλημέρα μου!
Δημοσίευση σχολίου